Image
Crisis, chaos, conflict
wikimedia
Crisis, chaos, conflict
3 minuten

De westerse wereld strompelt van crisis naar crisis: economisch-ecologisch, financieel, sociaal. Militaire conflicten zijn er steeds meer. Zowel de Europese als de Amerikaanse politieke leiders zijn verdeeld en hun geschilpunten worden groter. Hieronder volgt een korte synthese van een zoektocht naar de fundamentele tegenstellingen die vandaag chaos, crisis, conflict en oorlog veroorzaken.

Financiële en politieke middens lijken steeds meer de limieten en de grotere schaarste van zo veel natuurlijke grondstoffen vast te stellen. Er bestaat een fundamentele tegenstelling tussen de aard van de  groei - kwantitatief en op basis van overconsumptie - enerzijds en de begrensde voorraden grondstoffen op wereldvlak, anderzijds. Een ander soort groei in een ander soort samenleving moet geïnstalleerd worden willen we sociale chaos onder militair bestuur kunnen vermijden.

Een tweede fundamentele tegenstelling wordt steeds duidelijker tussen de opkomende landen die een politiek bestuur kennen en de westerse landen waar financiële groepen de politiek gebruiken voor de eigen structurele, economische ontwikkeling ten nadele van het algemeen belang van de bevolkingen en de staten. Zonder financiële, economische en politieke regulering op wereldvlak zal het westen steeds scherpere en destructurerende economische en sociale crisissen tegemoet gaan.

Maar de westerse economie kent ook een eigen, diepe systeemcrisis die veroorzaakt wordt door het absolute nastreven van een maximale winst in een zo kort mogelijke tijd. Dank zij de ultra-liberalistische politiek en het speculatief geknoei hebben de financiële groepen de reële westerse economie kapot kunnen maken ten nadele van het algemeen belang. Winst om de winst vormt de motor van het westers financieel systeem. De euro zowel als de dollar, de Noord-Amerikaanse staatsschuld zowel als de Europese doen het schip zinken, en de beursmiddens speculeren er maar op los. De Europese leiders zetten in op besparingen terwijl de Amerikaanse nog meer schulden willen maken om de groei opnieuw op gang te brengen, een groei die in het huidige type economie onmogelijk is geworden.

Leiders van de financiële groepen van de multinationals en de verschillende militair-industriële complexen zijn zich perfect bewust van de nefaste en gevaarlijke gevolgen van deze drie tegenstellingen binnen de gemondialiseerde economie. Dat is trouwens hun voornaamste gespreksthema bij de bijeenkomsten van de G7, G8, G15 en G20... maar tevens bij de discretere ontmoetingen in gesloten milieus zoals de Ronde Tafel van Europese Industriëlen en specifiek de Bilderberggroep. Ze schakelen steeds meer gespecialiseerde think tanks in om hun invloedssfeer binnen de politieke wereld te vergroten.

Om de winsten hoog genoeg te kunnen houden worden er drie parallelle strategieën ontwikkeld door de ultra-liberale kringen.

Vooreerst wil men met een maximum aan investeringen in de sterk groeiende economieën, de winsten maximaliseren.  Daarbij hoort ook de delocalisatie van ondernemingen uit de Atlantische zone naar lage-loonlanden.

Ten tweede probeert men het ultraliberalisme te mondialiseren door het te exporteren vanuit de verankerde positie in de Atlantische zone naar die landen met sterke economische groei die vandaag hun economie willen regelen op basis van politieke en sociale principes. De kansen voor deze mondialisering hangen ook af van menselijke factoren als individualisme en egoïsme, maar vooral van overconsumptie-besmetting.

Ten derde is er een tendens om de ultra-liberale politiek te militariseren door oorlogen, militaire expedities, spanningen en conflicten in regio's met belangrijke grondstoffenvoorraden zoals Afrika en Azië. Hierbij wordt de NAVO ingezet als de militaire arm die het ultraliberalisme moet opdringen en tevens die landen destabiliseren die hun economie politiek reguleren.

Vandaag is de geglobaliseerde wereld polycentrisch en onderhevig aan constante mutaties als gevolg van zijn interne tegenstellingen. Een stabiele multipolaire wereld kan maar vorm krijgen via regionale akkoorden voor samenwerking en veiligheid ten voordele van het algemeen belang en tegen het ultra-liberale privé belang dat neerkomt op diefstal.

Jean Verstappen schreef dit pamflet voor het december nummer van “Paix” een trimestrieel bulletin van Rencontres pour la Paix, een Franstalige vredesbeweging.

 


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.