Image
De mythes waarop Israël zich beroept om de aanval op Gaza te verantwoorden
Ilustratie: Carlos Latuff
De mythes waarop Israël zich beroept om de aanval op Gaza te verantwoorden
Opinie
6 minuten

Vijf zionistische mythes op een rijtje.

MYTHE: De Palestijnen zijn begonnen met dit conflict.

Men zou deze mythe bijna geloven als je de huidige mediaberichtgeving bekijkt. Het is echter belangrijk om de hedendaagse problemen in de juiste historische context te plaatsen. Het jaar 1948 is een cruciale datum. Toen werd Israël opgericht door de joodse kolonisten in Palestina. Deze kolonisten ontvluchtten het antisemitisme in Europa en kregen het gebied aangeboden door Groot-Brittannië dat het toen koloniseerde.

De Israëli's beweren graag dat het gebied op dat moment grotendeels leeg was. In werkelijkheid vermoordden joodse terreurgroepen een groot aantal Palestijnen -de Arabische bewoners van het gebied- en verdreven ze vele anderen van hun gronden en huizen met als doel de uitbreiding van het Israëlisch territorium. Ongeveer 400 Palestijnse steden en dorpen werden in 1948 'van de kaart geveegd' of hernoemd.

Israel’s gemilitariseerde en koloniale aard maakt dus deel uit van de fundamenten van de staat. Sinds 1948 werden de grenzen al meermaals hertekend in het voordeel van Israël, maar de joodse staat blijft naar een verdere uitbreiding streven. De gebiedsuitbreidingen waar doorgaans naar verwezen wordt als 'de nederzettingen' zijn flagrante schendingen van het internationaal recht, maar er wordt niets tegen ondernomen. Vandaag worden de nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever nog altijd verder uitgebouwd.

De meeste Palestijnen bleven ondertussen staatloos en landloos achter. Sommigen leven al decennia in vluchtelingenkampen. Joden van over heel de wereld hebben het recht om naar Israël te verhuizen, maar Palestijnen die in 1948 of later verdreven werden uit Israël, hebben niet het recht om terug te keren naar hun dorpen of huizen.

MYTHE: Ongeacht de geschiedenis, vormt het geweld aan beide kanten het probleem vandaag.

Dit is een vaak voorkomend standpunt dat ogenschijnlijk toelaat om onpartijdig te veroordelen. Er is echter één probleempje: terwijl u dit leest zijn al meer dan duizend Palestijnen omgekomen sinds het begin van het huidige Israëlische offensief tegen Gaza. Een veelvoud van het aantal Israëlische slachtoffers. Dit is niet nieuw. Enorm disproportionele dodentallen zijn een kenmerk van Israël's aanvallen op Palestina. Tijdens de Israëlische invasie van Gaza eind 2008-begin 2009 vielen er naar schatting 1400 dodelijke Palestijnse slachtoffers, in vergelijking met 13 gedode Israëli's. Het is ook een feit -zowel toen als nu- dat de meerderheid van de Israëlische slachtoffers militairen zijn, terwijl onder de Palestijnen vooral burgers gedood worden.

Gemakzucht of een niet realistische drang om 'objectief' te zijn, zorgt ervoor dat er vaak een gelijkheidsteken geplaatst wordt tussen Israël en de Palestijnen. Daarbij wordt volledig voorbij gegaan aan het feit dat de ene zijde de andere zijde bezet. Momenteel wordt de ene partij binnengevallen door de andere! Hen aan elkaar gelijkstellen is even absurd als het veroordelen van 'beide zijden' tijdens de Amerikaanse bezettingen van Irak of Afghanistan. Als je tegen geweld bent, dan moet je je woede toch richten tegen de zijde die het grote merendeel van het geweld pleegt? Als elke dode een tragedie is, dan draagt één zijde een veel groter gewicht dan de andere. Er kan geen vrede komen zonder rechtvaardigheid.

MYTHE: Israël verdedigt zichzelf tegen de raketten afgevuurd vanuit Gaza.

Het 'raketvuur' vanuit Gaza maakt de kern uit van de rechtvaardiging van de Israëlische invasie van het gebied. Laten we dus even naar de realiteit kijken. Veel van deze zogenaamde 'Qassam'-raketten zijn geïmproviseerde wapens, gemaakt van stukken staal, met suiker en meststoffen als brandstof en met een bereik van maar een paar kilometer. Meer recentelijk werden er ook Grad-raketten en een aantal andere oude afdankertjes van Iran en Syrië ingezet, met een iets groter bereik. Om een idee te krijgen van de bedreigingsgraad voor Israël, hoef je maar naar rapporten te kijken van de schade aangericht door raketten uit Gaza. De conclusie 'geen gewonden of geen schade' duikt keer op keer op. Soms ziet men lichte schade aan een straat of woedt er eens een kleine brand in een veld.

Israël daarentegen, is een door de VS gesteunde nucleaire macht die miljarden spendeert aan het laatste nieuwe militaire materiaal -waaronder het 'Iron Dome' antiraketsysteem dat de meeste Palestijnse raketten sowieso uit de lucht schiet. Israël beschikt over veel meer en veel betere wapens, die in staat zijn om massale vernietiging te zaaien. Ze worden ook constant ingezet, zelfs gedurende wapenstilstanden.

Er wordt veel gepraat over Israël's 'recht om zich te verdedigen' tegen de Palestijnse raketten, maar wat met het recht van de Palestijnen om zich te verdedigen tegen het eindeloos machtigere wapenarsenaal van Israël?

MYTHE: De Israëlische aanvallen viseren 'terroristen' en hun tunnels.

Dit is een van de meest transparante leugens in de Israëlische propaganda-oorlog, niet in het minst omdat de aangroeiende lijst van Palestijnse doden zo'n ongelofelijk hoog aantal kinderen bevat. Peter Beaumont, de correspondent van de Britse krant the Guardian, was er bijvoorbeeld getuige van hoe vier Palestijnse kinderen tussen de 7 en 11 jaar, gedood werden door Israëlisch artillerievuur terwijl ze aan het spelen waren op het strand. “Ik heb werkelijk schokkende beelden gezien deze morgen”, tweette hij toen de invasie al begonnen was, “een man die de overblijfselen van zijn twee jaar oude zoon in een plastieken zak stopte...” Dit zijn geen uitzonderingen, maar de alledaagse realiteit voor de slachtoffers van Israël.

Israël tracht te beweren dat alle burgerslachtoffers voortvloeien uit de praktijk van Hamas om burgers te gebruiken als 'een menselijk schild', maar het is duidelijk dat heel Gaza een potentieel doelwit is. Israël heeft Gaza’s el-Wafa hospitaal bijvoorbeeld letterlijk met de grond gelijk gemaakt. Dat ziekenhuis was overduidelijk geen 'terroristische tunnel' en het was zeker geen accidentele treffer. Het gebouw werd immers op alle verdiepingen geraakt met raketten en granaten en brandde daarna af. Het is een omgekeerde wereld waarin het 'terroristisch' is om een tunnel te graven, maar zelfverdediging is als men een ziekenhuis verwoest.

Israël zegt dat het pamfletjes dropt en telefoontjes pleegt om de burgers de kans te geven de gebouwen of gebieden te verlaten die het plant te bombarderen. Maar heel Gaza wordt belegerd en Israël houdt de grenzen gesloten. Waar moeten deze burgers dan precies naartoe vluchten?

MYTHE: Terwijl er kritiek kan geuit worden aan het adres van Israël, is het wel de 'enige democratie in het Midden-Oosten'.

Indien Israël echt een democratie zou zijn, dan zouden de Palestijnen in de bezette gebieden kunnen genieten van tenminste de fundamentele burgerrechten. Zelfs de minderheid aan Palestijnen die binnen de Israëlische grenzen mag wonen als burgers, wordt blootgesteld aan institutionele discriminatie en pesterijen.

Er wordt gesproken over Israël alsof het een klein, kwetsbaar eiland is dat langs alle kanten omgeven wordt door vijanden en waarvan het bestaan bedreigd wordt. Maar het is Palestina, niet Israël, dat geleidelijk aan van de landkaarten aan het verdwijnen is. Zonder het aanhoudend verzet was Palestina misschien zelfs al lang een concept uit de geschiedenisboeken, vergeten door de wereld.

We moeten Israël viseren met boycot, desinvesteringen en sancties, en blijven bouwen aan een globale beweging voor de bevrijding van Palestina.

Dit artikel van Tom Walker werd eerst gepubliceerd in www.redpepper.org.uk


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.