Hoewel de propagandamachine van Barack Obama en C° z'n uiterste best doet om ons de terugtrekking van een deel van de Amerikaanse troepenmacht uit Irak voor te stellen als 'missie volbracht', gaat het in feite om een vlucht en zeker niet om een zegeparade. Meer dan 4.000 Amerikaanse militairen en 100.000 Irakezen zijn door de 'bevrijding' van de Amerikanen omgekomen. Meer dan 3.000 miljard dollar ( 2300 miljard euro) heeft het Kriegspiel in het Tweestromenland aan Washington gekost.
Was het niet George W. Bush die ons op een theatrale en door Hollywood geïnspireerde wijze op 1 mei 2002 al verkondigde dat de “mission accomplished” was? Zeven jaar later verkondigt Barack Obama met veel trompetgeschal het einde van de “Operation Iraqi freedom”.
Deze terugtrekking betekent evenwel niet het einde van de Amerikaanse aanwezigheid. 50 000 VS militairen blijven in het land, maar onder een andere betiteling, met name als military advisers en opleiders voor het Irakese leger en de veiligheidsdiensten. Deze 50.000 soldaten worden niet in het land gehouden om de kantinedienst te verzekeren, maar veel meer uit angst dat de VS 'civiele' aanwezigheid onder grotere druk zou kunnen komen. De achterblijvende troepen zijn ook nuttig om als uitvalsbasis te dienen voor mogelijke nieuwe Amerikaanse oorlogen tegen buurlanden, waarvoor indien nodig nieuwe leugens zullen verzonnen worden.
Privé-firma's
Waar men in onze media niets van hoort is het feit dat de VS administratie het aantal huurlingen van de privé-veiligheidsfirma’s in Irak gaat verdubbelen tot een mansterkte van 7000, om op die manier de teruggetrokken militairen gedeeltelijk te vervangen. Deze bijkomende huurlingen hebben tot taak om de vijf grote militaire kampen die in het land openblijven, te bewaken en te beveiligen tegen mogelijke aanvallen. Ze hebben radarsystemen en onbemande vliegtuigjes (drones) ter hunner beschikking om explosieven langs de wegen op te sporen. Ook wil men het Amerikaanse diplomatiek personeel beter beschermen en zal het Pentagon 60 bijkomende gepantserde voertuigen ter beschikking stellen, waardoor het aantal Amerikaanse gepantserde voertuigen op 1.320 gebracht wordt. Verder wil de Amerikaanse diplomatie volgens de New York Times, drie vliegtuigen aankopen alsook twaalf bijkomende helicopters, die door piloten van de privé-veiligheidfirma’s bestuurd zullen worden. Het opdrijven van de taken voor privé-firma’s kan een bron van conflict worden met de toekomstige Iraakse regering. De Iraakse leiders zijn zeer wantrouwig ten opzichte van huurlingen, na de verschillende voorvallen waarbij burgers om het leven kwamen. Voor de Iraakse overheid vallen deze huurlingen in dienst van privé-firma’s niet onder de onschendbaarheid die het VS-leger heeft.
We moeten toegeven dat Obama al tijdens zijn verkiezingscampagne deze oorlog als de foute oorlog omschreef, in tegenstelling tot de oorlog in Afhganistan die past in de strijd tegen het terrorisme. De afweging voor deze troepenterugtrekking is ook voor het militair establishment zeer eenduidig: hoe meer de Obama administratie zich uit het land van de Eufraat en Tigris terugtrekt, hoe meer speelruimte en soldaten zij kan inzetten in Afghanistan. Die zijn immers dringend nodig daar steeds meer landen hun soldaten uit het inferno van Afghanistan naar huis willen halen onder druk van hun bevolking.
Neoconservatie leugens
De ware achtergrond voor het Amerikaans en Britse Kriegspiel was dat de neoconservatieven van de Bush administratie het Midden-Oosten wilden herschikken. De interventie in Irak was voor hen de eerste act. Ze wilden het land een democratie naar westers model opleggen die de belangen van de Amerikaanse industrie en zakenwereld zou genegen zijn. Dit was een belangrijke klus want Irak is een zeer bevolkt land dat over water, olie en gas beschikt. Na dat hele zaakje in Irak zou geklaard zijn, kon alle aandacht naar de belangrijkste tegenstander gaan, met name Iran, door ook daar een regime change te bewerkstelligen.
Was het niet Paul Wolfowitz, de grote inspirator voor deze Amerikaanse politiek, die verklaarde dat het Israël-Palestijns conflict via Bagdad gaat? Het Israëlisch Palestijns probleem zou geregeld zijn als men in de ganse regio van het Midden-Oosten een grondige verandering tot stand brengt, was de vaste overtuiging van de Bush entourage. Om het publiek te kunnen overtuigen om een oorlog tegen Irak te steunen werd beroep gedaan op gerespecteerde leugenaars: Powell, Blair en de hele Bush-ploeg, Rumsfeld op kop. Fox news en andere massamedia bleken echte oorlogspropagandisten. Zij bleven herhalen dat Irak over massavernietigingswapens beschikte en in een minimum van tijd westerse steden zou kunnen aanvallen. Massavernietigingswapens zijn er echter nooit gevonden.
De oorlog tegen Irak was een duidelijk fiasco en meteen ook een groot probleem voor de bovenvermelde Amerikaanse strategie. Het resultaat van dit alles is een verwoest land en een nieuwe voedingsbodem voor opstandige bewegingen tegen de bezetter en de vazallen die ze aan de macht willen brengen. De verschillende etnische en religieuze groeperingen bestrijden elkaar wegens gebrek aan een nationaal, economisch en politiek perspectief. De na-oorlogse opbouw van de natie is een echte catastrofe voor de bevolking.
Meer en meer komt men tot de overtuiging dat deze bewuste en georganiseerde leugen over de massa vernietigingswapens heeft bijgedragen tot het diskrediet van het westen. De neoconservatieve in Washington hebben handig gebruik gemaakt van het trauma van 11 september om de ware doelstelling van hun politiek in de praktijk te zetten – VS hegemonie in het Midden-Oosten - en aanvaardbaar te maken voor de Amerikaanse burger. Maar het draait kennelijk anders uit dan ze hadden gedacht.
Een land in chaos
Nu Obama met veel paukengeslag en trompetgeschal de wereld kond maakt van het einde van de opdracht, verkeert het land in een desastreuze toestand; er is werkelijk niets geregeld. De contradicties zijn evident: vijf maanden na de verkiezingen is er nog steeds geen regering. De verschillende volksgroepen hebben volgens hun communautaire reflex gestemd. Er is geen rechtstaat, waardoor arbitraire aanhoudingen en verdwijningen er dagelijkse kost zijn, de corruptie is alom tegenwoordig. De door de bezetter ingestelde macht is de meest repressieve en onzekere die het land gekend heeft. Het ontbreken van een functionerende centrale overheid maakt tevens ruimte vrij voor de invloed van de buurlanden: Iran bij de sjiieten, Turkije speelt een groeiende rol ten opzichte van de Koerden en beschouwt hun gebied als achtertuin zonder daarom de landsgrens te wijzigen, Saoedi-Arabië benut haar invloed bij de soennieten. Hierdoor zijn alle voorwaarden voorhanden voor nieuwe gewelddadige botsingen na het aangekondigde vertrek van de Amerikaanse strijdkrachten.
Louter om geopolitieke belangen heeft het Westen een land vernietigd, dat voordien een centrale rol had gespeeld in het imperialistisch programma tegen het Iran van de ayatollahs. Het totaal kapot maken van alle overheidsdiensten in Irak was een poging om elke weerstand tegen de bezetting definitief te breken. Het was tevens een poging om elke overheidsmacht te breken zodat de grondstoffenrijkdom er voor het grijpen zou liggen. Maar de na-oorlogse chaos bracht andere tegenstellingen tot hun volle ontplooiing, die nog altijd geen afdoende regeling hebben gevonden.
Gaat deze terugtrekking om een door Washington handig gespeeld scenario, waardoor de verworven invloed onrechtstreeks kan worden behouden? Het is zeer waarschijnlijk dat de toekomstige Iraakse regering Washington officieel zal vragen om een minder omvangrijke troepenmacht in het land te houden, als ontrading en bemiddelingsinstrument. Deze rol wordt nu al door de Amerikaanse troepen opgenomen terwijl de militaire repressie van de bevolking overgenomen moet worden door het nieuwe lokale leger.
Een echte en volledige terugtrekking zou het land in chaos storten, heet het in westerse politieke kringen. Dit is een mooi staaltje krom-redeneren dat zegt dat we een land moeten blijven bezetten voor z'n eigen welzijn omdat wij er ooit een oorlog zijn tegen begonnen.
Antoine Uytterhaeghe
lees ook:
De vernietiging van Irak (19/03/10)
Het drama van de verkiezingen in Irak (06/03/10)
Irak, une guerre profitable? (13/03/10)
Iraq, une guerre profitable