Het Iraans gas is vitaal voor de mondiale energievoorziening
4 minuten

Als de Verenigde Staten in de komende decennia hun economische mondiale machtspositie en de rol van de dollar als internationale handelsmunt willen handhaven, moeten ze de controle verwerven of behouden over de energiebronnen en de aanvoerroutes. Maar de krachtsverhoudingen in de wereld zijn aan het schuiven. Een voorbode van de nieuwe geopolitieke verhoudingen zien we in de relaties tussen China en Iran. Een joint-venture met de Chines nationale oliemaatschappij CNPC zal in het zuiden van Iran het Pars-gasveld ontginnen. Dit project ter waarde van 5 miljard dollar werd vorig jaar ondertekend nadat Total en Shell een en ander op de lange baan schoven onder dreiging met sancties vanwege Washington.

Volgens critici vormt het streven om de Centraal-Aziatische energiecorridors te controleren de ware reden voor de Amerikaanse en Westerse betrokkenheid in Irak en Afghanistan. De ware reden voor de militaire campagnes is de aanspraak te doen gelden op de geplande oliepijplijnen uit de regio van de Kaspische Zee via Pakistan naar de Arabische Zee.

Het CNPC-Iraans partnerschap illustreert dat aardgas de cruciale inzet vormt in het conflict met Iran. Het gaat om de strijd voor een ontsluiting naar het westen of voor een ontsluiting via Centraal-Azië naar China. Michael Economides, uitgever van Energie-tribune uit Houston, is een gespecialiseerd waarnemer van de energie problematiek. Hij is van oordeel dat aardgas de olie als primaire energiebron zal vervangen, niet alleen voor de komende decennia maar voor een heel lange periode.

In zijn recente vooruitzichten heeft het International Energy Agency (IEA) zijn schatting over de beschikbare mondiale gasreserves drastisch herzien. Economides schrijft deze opwaardering toe aan het gebruik van verbeterde technologie, waardoor het mogelijk wordt om veel vlugger de totnogtoe moeilijk bereikbare gasvelden aan te boren. Volgens hem schat het IEA dat de gekende gasvelden nog gedurende 300 honderd jaar de huidige vraag kunnen beantwoorden. Het toont duidelijk aan dat aardgas in de toekomst de belangrijkste energiebrandstof wordt om onze civiele en industriële noden tegemoet te komen.

Er zijn grondige wetenschappelijke reden om te verklaren dat aardgas de voornaamste fossiele brandstof wordt. Ten eerste, gas heeft een grotere warmteproductie per eenheid dan olie en steenkool; ten tweede het is een propere brandstof want het stoot 30 procent minder koolstof uit bij verbranding dan olie en 45 procent minder dan steenkool; ten derde, gas is efficiënter te transporteren via pijplijnen of vloeibaar per gastanker.

Alle energieagentschappen erkennen dat de grootste energiebronnen van aardgas gelegen zijn in het Midden-Oosten en Eurazië, inclusief Rusland. Volgens het Amerikaanse EIA agentschap zijn de gasreserves van de regio 7 tot 9 maal groter dan deze van Noord-Amerika. Het Midden-Oosten en Iran zijn de topregio's van de globale gasreserve op onze planeet.

Het zuidelijke Pars-veld in Iran is het grootste nog te ontginnen gasveld ter wereld. Wanneer men de hoeveelheid gas in 'barrels' (barrel = 159 liter olie) zou omrekenen dan overstijgt het de reserves van het gigantische Saoedi-Arabische olieveld Ghawar. Sinds zijn inwerkingstelling in 1948 is Ghawar het effectief wereldcentrum voor ruwe olie. Maar zoals de experts voorspellen ligt de toekomst bij het aardgas. Iran zal dan Saoedi-Arabië van de eerste plaats verdrijven als kloppend hart van de globale energiebevoorrading.

Voor Europa en China zijn de routes van Iraans en Centraal Aziatisch gas van groot belang voor hun energiebevoorrading. Enorme infrastructuurwerken reflecteren het belang van een dergelijke aanvoerlijn. De Nabucco pijplijn is gepland om het gas van Iran en van Azerbeidzjan via Turkije en Bulgarije naar het Westen te brengen. Zo wil men een einde maken aan de huidige cruciale positie van Rusland. Iran exporteert zijn gas via een aparte pijplijn naar Turkije en Armenië en is druk bezig om akkoorden te sluiten met Golfstaten als de Verenigde Arabische Emiraten en Oman. Een andere belangrijke geplande route is de de zogenoemde vredespijplijn van Iran naar Pakistan en India. Op die manier zal het voor Teheran mogelijk zijn aardgas naar de twee meest bevolkte landen van de regio te exporteren. Maar het grootst aanlokkelijk vooruitzicht voor Iran ligt bij de 18.565 km lange pijplijn dat het aardgas van Turkmenistan via Oezbekistan en Kirgizië naar China zal pompen en volledig operationeel moet zijn in 2012. Turkmenistan heeft een 300 km lange landsgrens met Iran en beide landen hebben al een akkoord afgesloten voor het transport van aardgas. Eenmaal het Iraans-Chinese Parsveld operationeel zal zijn en aansluiting zal hebben met het transnationaal pijplijnsysteem, groeit Iran uit tot een bijzonder belangrijke aardgasleverancier voor de wereldeconomie. China als grote opkomende economische speler verzekert zich op deze manier een gewaarborgde gastoevoer. Naar verluidt zou tegen 2030 minstens een derde van de Chinese gasconsumptie moeten worden ingevoerd.

In deze context van een grondige globale herschikking van de energiepolitiek zal de dominerende rol van de Verenigde Staten verder afzwakken. Het retorisch geweld van Washington over democratie, vrede en oorlog tegen het terrorisme en de beweringen over het Iraanse kernwapenprogramma, kunnen we in dit kader beschouwen als een wanhopige poging om te vermijden dat de VS de grote verliezer in dit energiemachtsspel zal worden.

De omsingeling van Iran met oorlogen en militaire basissen en het bedreigen van de aardgasuitvoer naar de grote gasverbruiker China, vormen de ware reden achter het Amerikaans geopolitiek spel in dit deel van de wereld. In het Iran dossier gaat het dus in de eerste plaats om geostrategische controle over de ontsluiting van de gasvoorraden, kwestie van de concurrenten beter te kunnen domineren.
 

 
 
Vertaald en bewerkt door AU
 

Bron: Iran’s natural Gas riches – US knife to the heart of World Future Energy – Finian Cunningham  http://www.globalresearch.ca


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Thema
Land

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.