Wordt Jemen het nieuwe imperiale slachtveld van Washington en Londen? En wat te denken van de denkpiste dat de aanslag onderdeel is van de dekmantel die moet dienen om verhoogde militaire aanwezigheid op een belangrijke handelsroute te rechtvaardigen?

Bij de officiële commentaar over de mislukte aanslag op een Amerikaans passagiersvliegtuig door de 'onderbroek-bomber' Umar Faroul Abbulmutallab, werden er een reeks van tegenstrijdigheden en heel wat onzin verspreid. Een bepaald 'déja vu'-gevoel bekruipt je bij dit nieuwste Jemen-scenario : elke Amerikaanse militaire interventie in de wereld werd in het verleden gerechtvaardigd door samenzweringen.

Dekmantel

Steeds opnieuw kunnen we vaststellen dat de VS regeringen via aanslagen en aanvallen de stemming van het Amerikaanse volk manipuleren om hun strategische doelstellingen door te drukken. Enkele bekende voorbeelden: de explosie op het VS slagschip Maine in 1898 in de haven van Havana om de oorlog tegen Spanje te starten; het zogenaamde incident in de Tonkin baai van 1964 dat de aanval op Noord-Vietnam moest legitimeren; het plan van de Bush administratie om een VN vliegtuig boven Irak af te schieten om het Saddam Hussein in de schoenen te schuiven. Dat zijn voldongen feiten en geen theorieën.

Er is dus wel wat te zeggen voor de denkpiste dat de in Detroit opgepakte Nigeriaan en zijn Jemenitische verarmde extremistische al-Qaida groep, eigenlijk door een van de 16 Amerikaanse geheime diensten opgevoerd wordt.

Het drama tijdens de vlucht van Detroit bezorgt de VS-oorlogscampagne tegen het Jemenitisch terrorisme in elk geval nieuwe wind in de zeilen. Er is geen kritiek te horen op dit punt. Sinds maanden zijn we getuige van een voortschrijdende escalatie van de Amerikaanse militaire betrokkenheid in Jemen, een van de armste landen, dat in het noorden grenst aan Saoedi-Arabië, in het zuiden aan de Rode Zee, in het westen de Golf van Aden, een belangrijke scheepsroute tot de Arabische Zee. Aan de andere kant ligt Somalië. Het is evident dat het Pentagon en de andere Amerikaanse inlichtingendiensten militair operationeel willen zijn in het voor hen belangrijk strategisch knooppunt van Bab el-Mandab. Maar daar is een politieke dekmantel voor nodig. De Somalische piraterij samen met de nieuwe Jemenitische al-Qaida bedreiging worden gebruikt om deze belangrijke handelsroute voor olie en gastransport te kunnen militariseren. Dat doet het Westen met de NAVO, maar dat doen ook de concurrerende Chinese (China vervoert de Soedanese olie vanuit Port Sudan aan de Rode Zee, juist ten noorden van Bab el-Mandab), Indische en Russische marine: Bab el-Mamdab is een van de zeven belangrijke strategische plaatsen voor het verschepen van olie. Het energieagentschap van de VS is van oordeel dat een eventuele blokkade van Bab el-Mandab de olietankers van de Golf van Aden de doorvaart naar het Suezkanaal en het Suez-oliepijplijnencomplex zou verhinderen. Ze zouden verplicht worden om hun zeevaartroute te wijzigen via Zuid-Afrika.

De straat van Bab el-Mandab maakt de binding tussen de Hoorn van Afrika en het Midden-Oosten. Het is een belangrijke strategische link tussen de Middellandse Zee en de Indische Oceaan. Bab el-Mandab is het verbindingspunt van Jemen, Djibouti en Eritrea, het verbindt de Rode Zee met de Golf van Aden en de Arabische Zee. De olie en andere exportproducten van de Perzische Golf moeten Bab el-Mandab passeren voor ze het Suezkanaal kunnen opvaren. Het Amerikaanse energieagentschap rapporteerde dat er in 2006 dagelijks ongeveer 3,3 miljoen barrel via deze smalle waterweg moest varen naar Europa, Amerika en Azië. Het grootste deel van de olie (2,1 miljoen vaten) gaat noordwaarts via het Bab el-Mandab naar het Suez-Samud pijplijnencomplex richting Middellandse Zee, waar het verder naar het westen verscheept wordt.

De zogenoemde anti-terreurdeskundigen onderstrepen in de westerse media het belang van de VS om deze landen in hun strijd tegen het terrorisme van al-Qaida de nodige militaire steun te verlenen. Om alles voor de buitenwereld aanvaardbaar te maken, menen sommigen, was het handig om een zogenoemd al-Qaida filiaal in Jemen de verantwoordelijkheid te laten opeisen van de poging tot aanslag. Hierdoor verschaft men de VS strategen het lang gezochte voorwendsel om de interventie in dit strategisch belangrijk Arabische schiereiland te verhogen. Ook wordt het opgevoerde debacle van de Amerikaanse geheime diensten in de verf gezet om nog meer machtsbevoegdheid en geld te vragen. Want inderdaad, heel dit beeld wordt best tegen de achtergrond gehouden van de financiële problemen in de Verenigde Staten: elke bijkomende militaire inspanning betekent een rechtstreekse verhoging van de overheidsschulden tot jolijt van de wapenindustrie en de kredietverlenende financiële instellingen.

Het zou interessant zijn om te weten wie nu juist deze terroristen uit Jemen zijn, wie ze bewapend, wie ze opleidt.

Interne strijd

Het huidige Jemen werd in 1990 gevormd toen de Democratische Republiek Jemen, ook gekend als Zuid-Jemen, in 1990 in elkaar stortte en opging in de noordelijke Arabische Republiek Jemen, die de steun genoot van Saoedi-Arabië en de VS. In Jemen vertegenwoordigen de soennieten 55 procent en de sjiieten 45 procent, deze laatste groep bestaat voornamelijk uit Zaydieten in het noord-westen. In 1994 organiseren zuidelijke legerfracties een opstand tegen de corrupte president Ali Abdullah Saleh, die echter mislukt. Dit kwam onder meer omdat het bewind een alliantie sloot met de Jemenitische salafisten° van Al-Fadhil om de marxistische krachten van de Jemenitische Socialistische Partij van het zuiden te bestrijden. Al-FAdhil, een soenniet uit het zuiden, was eind de jaren 1980 lid van de Afghaanse moedjahedien beweging.

De strategie van Saleh komt neer op dit stramien: een betrekkelijk zwakke centrale overheid beperkt zijn invloed tot de hoofdstad en hoopt een nationale pacificatie te kunnen onderhandelen door meer macht te geven aan de lokale stammen.

Maar sedert enige tijd staat president Saleh onder verhoogde druk.
Sinds 2004 wordt Jemen met een gewapende opstand geconfronteerd van de Zayditische minderheid in de provincie Sa’dah ( noord –west) die het regime van president AL Abdullah niet erkend. Washington vreest voor sjiïetische en Iraanse invloed, en ziet hier een reden te meer in om de president te steunen. Daarnaast bestaan er al jaren zelfverklaarde al-Qaida groepen in Jemen. Begin dit jaar werd hun eenmaking bekend gemaakt tot één al-Qaida voor het Arabische schiereiland.

Met de scherpe daling van de olieprijzen in 2008 kreeg de economie van Jemen behoorlijke klappen, 70% van de staatsinkomsten komt immers uit de oliesector, die in het zuiden is gelokaliseerd. Het werd dus moeilijker om bevriende stammen en mogelijke oppositiegroepen te blijven uitkopen.

Begin 2009 brak de alliantie tussen Saleh en Al-Fadhil, die aansluiting zocht bij zijn voormalige vijanden, de socialistische opposietiegroep van het zuiden. Deze Al-Fadhil zei begin vorig jaar in een interview dat hij goede relaties onderhield met alle jihadisten in het noorden en het zuiden, maar niet met Al-Qaeda. Hij legt de breuk met Saleh uit door te verwijzen naar de noordelijke bezetting van Zuid-Jemen sedert 1994. “We willen onze onafhankelijkheid en deze bezetting beëindigen.” Ook al Qaida verklaarde de zuidelijke verzuchtingen te steunen. Dit doet president Saleh de zuidelijke beweging en al-Qaida als een geheel veroordelen. Een analyse die zeker goed klinkt in Washington. Inderdaad, Obama die vroeger had gesteld dat de strubbelingen tot de binnenlandse aangelegenheden van Jemen behoorden, gaf nadien de opdracht voor luchtaanvallen in Jemen. Het Pentagon deelde mede dat op 17 en 24 december 2009 drie al-Qaida leiders werden gedood. Met de poging tot aanslag in de kerstvlucht naar Detroit aan al-Qaida Jemen toe te schrijven, kon de VS president makkelijk nieuwe militaire steun aankondigen voor president Saleh.

Zoals reeds gesteld bevindt Jemen zich op een strategisch belangrijke plaats aan de Rode Zee en is bijgevolg zeer begeerd, temeer daar de Rusland en China of andere opkomende economische landen geïnteresseerd zijn om een vaste voet aan de grond te krijgen waar er nog geen Westerse militaire basissen zijn. Daarenboven, kan ieder perceel van het land mogelijk rijk zijn aan grondstoffen, die het westen maar al te graag onder controle willen hebben. Jemen is een belangrijke uitvoerder geworden van aardgas (GNL) door het operationeel maken van de installatie in Balhaf in de Golf van Aden, waarvan 40 procent van de aandelen in handen zijn van Total. De uitvoer van gas (GNL) is de ware achtergrond van het nieuw conflict. Vooral de VS heeft grote behoefte aan petroleum en gas om zijn economie draaiend te houden om zijn alleenheerschappij in stand te kunnen houden. De VS willen ten allen prijze hun hegemonie in stand houden, vooral door militair machtsvertoon.

Scenario's

Het is een publiek geheim at er in de VS agentschappen gespecialiseerd zijn om scenario’s uit te werken, die min of meer geloofwaardig moeten overkomen om Pentagon operaties aan de bevolking en de buitenwereld te verkopen en die ons door de afhankelijke en gecontroleerde media door de strot worden geduwd. Dit alles hebben we al eerder gezien en gehoord, zoals de couveuse-story over Irak en de etnische zuiveringen in Joegoslavië en de Kaukasus. Ze hebben een ganse reeks projecten in de steigers staan van valse aanslagen onder de vlag van al-Qaida. Dit alles moet het voorwendsel leveren om hun verborgen en voorgeprogrammeerde invasieprogramma's te rechtvaardigen

We worden bedreigd met een praktijk van nieuwe oorlogstechnieken op wereldschaal. Min of meer geënsceneerde drama's worden ons door de dienstwillige media zo voorgeschoteld dat ze een justificatie worden voor bijkomende of nieuwe militaire basissen in het buitenland, of voor het installeren van onderdanige marionettenregeringen die toegewijd zijn aan de bevelen van Washington. Dat biedt Washington de mogelijkheid de natuurrijkdommen van deze landen te plunderen en de handelsroutes te controleren als een dam tegen mogelijke rivalen en concurrenten zoals Rusland en China.

Dat tragisch spel begint steeds met lage intensiteit, maar groeit meestal stapsgewijs naar een bloedbad in het betrokken land. In dergelijk spel zijn de Westerse grootmachten eche meesters. Alles is hen toegelaten. De niet te definiëren bedreiging van het vermeende islamitisch wereldterrorisme is een waardige opvolger van het oude vijandbeeld dat het communisme vormde.

Er zullen altijd voorwendsels naar voren geschoven worden, omdat het militair industrieel complex wapens moet verkopen.

Antoine Uytterhaeghe

(°) Salafisten beschouwen de eerste drie generaties moslims na de profeet als leidraad hoe Islam moet worden betracht

Bronnen:

Falsche Flagge?- Rainer Rupp

Yemen:la nouvelle guerre impériale – Eva R-sistons

The Yemen Hidden Agenda: Behind the Al-Qaeda Scenarios, a strategic oil transit chokerpoint – William Engdahl