NAVO, de Europese vrienden van de VS en de andere onderhandelende partijen moeten nu kleur bekennen. Iran moet verzekerd worden dat een akkoord een akkoord is.

Ondanks de bijna universele veroordeling van de speech van de Israëlische premier Netanyauh in de VS jongstleden, zelfs door aanhangers van hem in de VS en in eigen land, zijn er toch een heel aantal Republikeinse senatoren in de VS die de strijd niet zullen staken. Men kan de brief die zij maandag schreven aan de Iraanse leiders niet anders omschrijven dan getuigen van pure gekheid of zelfs verraad. Senator Tom Cotton die het intitiatief leidt is bijzonder onwetend over de materie en over Iran.

De senatoren gaan in tegen de wens van de Amerikaanse president Obama en zijn onderhandelaars, en schreven een brief aan de hoogste leider van Iran die zij eerder omschreven als de grootste vijand van de VS en erger dan IS, en dit slechts met één doel voor ogen: een akkoord tussen het Westen en Iran torpederen. De rechtschapenheid en de geestelijke gezondheid van dergelijke individuen is waarlijk ver te zoeken.

Gelukkig zijn er ook gematigde en redelijke inwoners in de VS die geloven in de langetermijnbelangen van hun land en de wereld, anders dan de ware obsessie die er door sommigen getoond wordt voor deze gefabriceerde Iraanse nucleaire crisis of het scoren van punten binnen de eigen politieke partij.

Het wordt tijd dat alle mensen van goede wil hun volle steun bieden aan het bereiken van een akkoord die vrede en stabiliteit kan brengen in het Midden-Oosten en internationale spanningen kan verminderen. Iran heeft reeds zeer veel toegevingen gedaan, daden die veel verder gaan dan die van andere nucleaire landen of landen lid van het Nonproliferatie-akkoord, in haar pogingen om tegemoet aan de eisen van wat eigenlijk een Amerikaans-Israëlische gefabriceerde crisis is die niet zozeer gericht is op nucleaire zaken, als wel op het onderdrukken van Iran [als regionale grootmacht].

Het wordt ook tijd voor de vrienden van de VS – lidstaten van de EU en/of de NAVO - om publiek afstand te nemen van hen die er alles aan lijken te willen doen om elk mogelijk akkoord met Iran te doen mislukken. De VS heeft niet het alleenrecht of het monopolie om te beslissen over deze kwestie.

Zonder een akkoord is er een snel groeiende kans op oorlog, die meest waarschijnlijk gestart zal worden door Israël. Een dergelijke oorlog kan verschillende landen in het Midden-Oosten, de VS en wellicht ook NAVO-landen meesleuren. Het Westen zal Iran beschuldigen en isoleren in plaats van Israël, omdat het Westen weigert de 'uitzondering' Israël te behandelen zoals het elk ander land zou behandelen die systematisch het internationaal recht schendt.

Voor de rest van de wereld zou dit de zoveelste desastreuze en gefaalde oorlog betekenen en beschouwd worden als illegitiem en onrechtvaardig. In dat geval zal Iran zich zeker afkeren van het Westen en de andere BRIC-staten (Brazilië, Rusland, India en China) vervoegen (BRIIC). De groep landen rond de VS en de NAVO zouden verder invloed verliezen ten gevolge van dergelijke overmoedigheid.

De competente Iraanse minster van Buitenlandse Zaken Mohammad Javad Zarif, doctor in het Internationaal Recht die in de VS Internationale Relaties studeerde, zijn repliek op de brief van de 47 senatoren was dat zij blijkbaar niet hun eigen grondwet noch het internationaal recht begrijpen.

Het wordt daarom tijd dat de onderhandelende landen – China, Rusland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk en Duitsland – verklaren dat, als er een akkoord bereikt wordt met Iran, zij deze zullen respecteren en zware druk uitoefenen op de VS wanneer in 2017, als president Obama het Witte Huis verlaat, de republikeinen of anderen het akkoord willen opblazen.

Het mag niet langer als acceptabel beschouwd worden dat beleidsmakers in Washington, zonder diplomatiek afgestraft te worden, kunnen blijven doorgaan met het schenden van het internationaal recht door het dreigen met oorlog en het creëren van de omstandigheden waarbij oorlog uitbreekt en waarbij het leven van miljoenen mensen bedreigd wordt en dat alles zonder één goede reden.

Dit stuk werd geschreven door Farhang Jahanpour and Jan Oberg en verscheen op 10 maart op de blog van Transnational Foundation for Peace and Future Research 

Meer achtergrond bij dit artikel kan u hier lezen 'Komen het Westen en Iran tot een finaal nucleair akkoord?'