Image
Westerse pyromanen vermomd als brandweerlieden
Foto: UK in Italy on Flickr
Westerse pyromanen vermomd als brandweerlieden
Artikel
5 minuten

Een speciaal fonds van 3 miljard dollar moet de opstandige rebellen van Benghazi overeind houden. Volgens de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Franco Frattini is er nood aan een sterke economische ondersteuning. Zijn Amerikaanse collega Hillary Clinton verklaarde op haar beurt dat de 30 miljard dollar geblokkeerde tegoeden in verschillende Amerikaanse overzeese banken -eigendom van de Libische staat- aangewend moeten worden om de rebellen in Benghazi te helpen. Naast financiële ondersteuning is er volgens Clinton ook logistieke militaire steun nodig en moet de zelfverklaarde enige vertegenwoordiger van Libië, de Libische Nationale Raad (opgericht op 27 februari), officieel erkend worden.

Volgens Hillary Clinton kan de VS in een eerste fase een paar miljarden aan de rebellen schenken, mits instemming van het Amerikaans Congres. De Obama-administratie wil nu al 150 miljoen dollar van het geblokkeerde geld doorsluizen naar de bevriende rebellen in Benghazi. Volgens de Washington Post is dit slechts een kleine fractie van de totale som die zich in de kluizen van de binnenlandse en overzeese VS-banken bevindt. Er rust blijkbaar ook heel wat geld in de fiscale paradijzen, wat het voor Obama niet eenvoudig maakt om er een volledige grip op te krijgen. De Franse minister van Buitenlandse Zaken, Alain Juppé, merkte zeer juist op dat het geld alleen maar geblokkeerd is, niet in beslag genomen. Niemand, ook de Amerikaanse regering niet, kan bijgevolg naar eigen goeddunken over het Libische geblokkeerde geld beschikken. Hiervoor zou een nieuwe VN-resolutie nodig zijn. Rusland en China zouden tegen het misbruik van het geblokkeerde geld van een soevereine staat zeker hun veto stellen. Maar internationaalrechtelijke formaliteiten houden de Amerikanen niet altijd tegen.

Bewapening rebellen

Op een internationale conferentie over Libië in Londen eind maart, werd de Libische Contactgroep opgericht. Vertegenwoordigers van meer dan 40 landen, de VN en de NAVO beslisten dat deze Contactgroep zich zal moeten bezighouden met het uitstippelen van de toekomst van Libië. De bewapening van de rebellen is een heikel punt binnen deze Contactgroep. De Britse minister van Buitenlandse Zaken stelde dat het huidige VN-wapenembargo volgens hem geldt voor heel Libië, dus ook voor de rebellen, maar voegde daaraan toe dat “het wel nodig is om de mensen te voorzien van wat ze nodig hebben om zichzelf te beschermen”. Frankrijk verklaarde zich bereid om erover te praten met de partners en lijkt dus de mening van de VS te accommoderen, dat “alle opties om steun te verlenen aan het Libische volk bekijkt”. Hillary Clinton verklaarde dat de VS gelooft dat het VN-mandaat een “legitieme transfer van wapens zou kunnen toestaan, als een land zou kiezen om dit te doen”. De zogenaamde Libische Contactgroep, die voor de meerderheid bestaat uit de NAVO lidstaten, is blijkbaar van mening dat het oorlogsvuur in Libië nog wat moet aangewakkerd worden. De rebellen zijn nog jong en onervaren, ze moeten aangemoedigd en vertroeteld worden. De in brandweer vermomde westerse pyromanen in de Contactgroep hebben alvast besloten om de rebellen de nodige financiële steun te verlenen, opdat ze niets zouden tekort komen in de komende weken en maanden. Om te beginnen werd op de eerste samenkomst van de Libische Contactgroep in Qatar besloten om 3 miljard dollar over te maken aan de dappere bondgenoten van de Libische Nationale Raad, onder meer om de strijders in Benghazi in de hand te houden en het dagelijks leven draaiende te kunnen houden (betalen van lonen). De Libische Contactgroep installeert hiermee als het ware een parallelle regering. Een speciaal fonds voor het anti-Qadhafi kamp voorziet de voorlopige administratie in Benghazi immers van levensnoodzakelijk zuurstof. Het concrete gevolg van twee regeringen, is een Libië bestaande uit twee deelstaten.

Contactgroep vs VN

De tweede vergadering van de Libische Contactgroep ging door op 5 mei in Rome. Daar werd besloten om de 'diplomatieke inspanningen' (bestaande uit het eisen van het vertrek van Qadhafi) en de economische druk op het regime verder op te voeren. Tegelijkertijd moeten ook de NAVO-acties opgedreven worden. De beslissingen van de Contactgroep komen dus neer op het intensifiëren van de burgeroorlog. Deze logica is in tegenstrijd met de in maart gestemde VN-Veiligheidsraad resolutie 1973, die bepaalt dat de bescherming van de burgerbevolking de hoogste prioriteit heeft. De grenzen van die resolutie zijn door de internationale coalitie al lang overschreden. Het blijft namelijk een raadsel hoe de NAVO luchtaanvallen de Libische burgerbevolking beschermen of hoe ondoorzichtige financiële transfers het lijden van de Libische bevolking verlichten.

De in Rome opgetrommelde Contactgroep had zich beter met volle wilskracht gewijd aan het zoeken naar een politieke oplossing voor het intern conflict van het Noord-Afrikaanse land. De patstelling tussen het Qadhafi-regime en de Libische Nationale Raad vereist dringende onderhandelingen. Het valt op dat de VN en haar algemeen-secretaris Ban Ki-moon eens te meer totaal afwezig zijn in het debat. De bijdrage van Ban Ki-moon beperkt zich tot het verzoek dat de interveniërende machten zich zouden houden aan de VN-resolutie. We weten dat westerse machten, vooral Amerika, Frankrijk en Groot-Brittannië, de resolutie gebruiken als een vijgenblad om hun gewelddadige militaire optreden te rechtvaardigen. Het verleden getuigt van genoeg voorbeelden waarbij deze machten zich niet altijd aan VN-resoluties hielden en indien nodig zelfs zonder resolutie militair geweld aanwendden. Het is nochtans de taak van de VN-Veiligheidsraad om te zoeken naar een correcte oplossing voor conflicten, in overeenstemming met het VN Charter. Toch zwijgt Ban Ki-moon in alle toonaarden. Er kwam zelfs geen teken van verontwaardiging bij de overschrijding van resolutie 1973. Wil dit zeggen dat hij eigenlijk akkoord is met de officieuze doelstelling van regimeverandering ('regime change')? Is hij het eens met de verwijdering van Qadhafi (levend of dood) en de installering van een bevriend maar democratisch regime? Het recente verleden toont nochtans aan dat wanneer onze kruisvaarders met geweld ten strijde trekken om in niet horige staten de democratie te verspreiden, die staten doorgaans herschapen worden tot een puinhoop.


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Thema
Land

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.