Een op zeven Amerikanen leeft in armoede. Velen onder hen vallen in de categorie werkende armen. Volgens het VS Census Bureau wordt daarmee het hoogste peil bereikt sinds de jaren 1960. Het aantal Amerikaanse burgers dat in armoede leeft steeg met 4 miljoen en komt nu uit op een totaal van 43,6 miljoen voor de periode van 2008-2009. Men leeft in armoede, wanneer een gezin van 4 personen moet rondkomen met een jaarinkomen van minder dan 21.954 dollar
De maand augustus 2010 kende de grootste stijging sinds de hypothecaire crisis losbarstte. De banken werden wegens niet-terugbetaling van de verstrekte hypothecaire leningen gedwongen om tijdens de maand augustus 95.354 eigendommen terug in bezit te nemen en de bewoners buiten te zetten. Dit was een stijging van 3 procent in vergelijking met juli. Wanneer we deze cijfers vergelijken met de maand augustus 2009 is de stijging 25 procent.
De officiële schatting van de armoede voor het jaar 2009 toonde een duidelijke stijging tot 14,3 procent van de bevolking ten opzichte van het vorige jaar. In 2008 bedroeg het aantal Amerikaanse staatsburgers dat in armoede leefde 13,2 procent. In jaar 2009 was het aantal armen in de States het grootst sinds 51 jaar, met name 43,6 miljoen Amerikanen. Voor het jaar 2008 was dat 39,8 miljoen. Door de aanslepende economische en financiële crisis zien we nog geen einde aan deze stijgende trend. Uit het bericht van het Amerikaanse Census Bureau blijkt dat de Amerikanen van Aziatische herkomst de rijkste zijn, terwijl de hispanics en zwarte Amerikanen de grootste groep armen telt, elk zo'n 25 procent. De inkomensverhouding in de Verenigde Staten is, als we het historisch bekijken, zelden zo brutaal scheef geweest als nu. Zwarten verdienen gemiddeld de helft van Aziaten. De inkomensmediaan (d.i. niet het gemiddelde maar de middelste in de rangschikking) ligt in New Hampshire op 65,028 dollar per jaar, die in Missisipi op 35.693. In deze context moeten we ons dan ook niet verwonderen dat vele burgers bij de verkiezingen niet komen opdagen.
De aangekondigde nieuwe aanpassing van de Amerikaanse wetgeving over het gezondheidssysteem zal pas effectief van kracht zijn in 2014, maar dan nog zal het aantal burgers zonder ziekteverzekering enorm groot zijn.
Het wordt hoog tijd dat mister “Yes we can” daden stelt om aan deze toestand te verhelpen en minder tijd en geld gaat besteden aan zijn oorlog in Afghanistan, zijn drone-oorlog in Pakistan, zijn oorlogsplannen tegen Iran en de niet aflatende militaire steun aan Israël. Of moeten we dit alles zien als een soort manoeuvre dat dient om de nationale eenheid te bevorderen en de aandacht afleidt van de problematisch grote ongelijkheden in het land?